De vecht 20 – Naar Vreeland

We kunnen ons verhaal van de Vecht tot nu toe in twee delen opsplitsen. Het gedeelte rondom de stad Utrecht, waarin we het gehad hebben over de onduidelijke oorsprong van de rivier. En het stuk tussen Oud Zuilen en Loenen, dat bekend staat om zijn vele buitenplaatsen.

Voor de liefhebbers van schilderachtige landgoederen, met theekoepels, siertuinen en villa’s, ligt het hoogtepunt tussen Breukelen en Loenen. Na Loenen zijn de buitens wat minder dicht gezaaid, de Vecht wordt meer een rivier die door agrarisch gebied stroomt.

Craandijk beëindigt zijn wandeling hier dan ook: ‘Wij hebben het beste en merk- waardigste van zijn oevers gezien, nu wij bij Loenen zijn aangekomen. Wij keeren met de stoombarge naar Utrecht terug…’.

Thijsse wandelt nog door tot Nigtevecht, maar zijn aan- tekeningen zijn tamelijk schetsmatig.
Aan de rest van de rivier tot aan Muiden wijdt hij twee andere verhalen. Eén waarin hij ook regelmatig van de rivier weg dwaalt en een ander waarin hij vertelt over een roeitochtje vanuit Amsterdam.


Gerard en ik zijn vastbesloten om onze tocht tot het einde te volbrengen. Al zal dat niet allemaal op éen en de dezelfde dag lukken, wij willen door naar Muiden, waar de Vecht in de randmeren uitstroomt.

---

De Vecht bij Vreeland

Vandaag gaan we nog naar Vreeland, al was het maar omdat we nog steeds geen koffie gedronken hebben. Maar dat is dan weer het nadeel van reizen op de zondag. In veel dorpen moet eerst de kerkgang afgewerkt worden, voor er koffie geschonken wordt.

Het weer, dat aanvankelijk buiig was, met af en toe een zonnestraaltje, wordt ondertussen steeds somberder. De provinciale weg buigt bij Loenen naar links weg, we rijden dus terug naar de ophaalbrug over de Vecht, om langs de andere oever de rivier te volgen. Erg spectaculair is het landschap hier niet en na een kort ritje bereiken we Vreeland. De auto parkeren we niet ver van het oude kerkje.

Brug bij Vreeland

Craandijk noemt het: ‘…het oude, maar nog welvarende Vreeland…’. Thijsse wandelt er, in 1915, eerst aan voorbij om later, na een omweg langs Nederhorst nog eens langs te kuieren. Hij schrijft dat Vreeland ‘…wel een stadje genoemd wordt en er is werkelijk ook een soort omwallingsgracht op te merken.’ En hij meldt dat de bomen, die vroeger het oude kerkje omringden, gekapt zijn vanwege de oorlogsdreiging. De lindebomen die nu rond de kerk staan zijn dus nog geen honderd jaar oud.

We wandelen door de oude straatjes richting rivier en komen langs een restaurant dat zowaar open lijkt. Zouden het ons dan toch nog lukken om langs de Vecht een kopje koffie te drinken ?

---

Dit verhaal verscheen in 2007 in de Artishockberichten, verenigingsblad van culturele vereniging Artishock in Soest. Omstandigheden kunnen inmiddels veranderd zijn.

 

---

Tekening: Gerard Kuit

Foto's: Jan de Stripman

Bronnen: J. Craandijk - Wandelingen door Nederland 1890; Jac. P. Thijsse - de Vecht 1915; ENSIE Lexicon 1952; Kransberg en Mils - Kastelengids van Nederland 1979; Atlas van de Nederlandse kastelen 1980; Monumenten in Nederland 1996; Handboek Natuurmonumenten 1996; Cultuurhistorische routes in de provincie Utrecht - De Hollandse waterlinie 1996.

Websites algemeen: www.vecht.nl en www.hollandsewaterlinie.nl  
Over Loenen, Vreeland en Nieuwersluis: www.stichtsevecht.nl en de Historische Kring Gemeente Loenen: www.hkgl.nl

Wikipedia over: Vreeland

Vreeland op GoogleMaps