Een herfstige zondagochtend in
november, er trekken regen- en hagelbuien over het land en Gerard en
ik zijn weer op pad. Deze keer gaan we niet rechtsom, langs de kust
van de voormalige Zuiderzee, maar linksom. Ons doel is het stukje
kust ten oosten van Amsterdam en het eiland Marken.
 |
| Durgerdam - voormalige school en raadhuis |
Volgens buienradar zou het een half
uurtje na ons vertrek droog worden, dus de regendruppels onderweg
trekken we ons niet al te erg aan. We nemen de A1 langs dorpjes en
steden waar we eerder over schreven en tekenden, Eemnes, Naarden,
Weesp. Bij Muiden gaan we nu onder de Vecht door – in plaats van er
overheen – en zien we de nieuwe spoorbrug. Nog een keer onder het
water, met de A10, door de Zeeburgertunnel en daar is onze afslag
naar Durgerdam.
Jac. P. Thijsse wandelde hier, ruim 100
jaar geleden, en schrijft:
'Vanaf den hoogen dijk zie je over heel het wazig Waterland heen met al zijn dorpen: Ramsdorp met den dikken toren, Zunderdorp, het spitse torentje van Broek, daarvoor wat daakjes en huisjes bij een blinkende plas; dat is Holysloot en heel in de verte een hooge dichte boomendgroep met een zwaren toren er boven, Monnikendam.'
'Vanaf den hoogen dijk zie je over heel het wazig Waterland heen met al zijn dorpen: Ramsdorp met den dikken toren, Zunderdorp, het spitse torentje van Broek, daarvoor wat daakjes en huisjes bij een blinkende plas; dat is Holysloot en heel in de verte een hooge dichte boomendgroep met een zwaren toren er boven, Monnikendam.'
Dat uitzicht ontgaat ons een beetje.
Langs de A10 staan bomen, struiken en geluidswallen en eenmaal de
afslag genomen dan is het de snelweg zelf die ons het zicht
belemmert. Als we daar onderdoor zijn gereden blijkt dat de
Durgerdammerdijk, zoals de weg hier heet, niet over de dijk maar er
achter loopt. Naar links wordt het weidse uitzicht geblokkeerd door
een volkstuinencomplex.
Maar als we daar dan voorbij zijn en
met een grote bocht richting Durgerdam gaan, kunnen we hier en daar
uitkijken over het lage weideland. We zien ganzen in het gras,
meeuwen vliegen over en een torenvalk hangt te bidden boven de berm.
 |
| Durgerdam - hotel |
Na een paar kilometer komen we in
Durgerdam. Het is niet veel meer dan een rij huisjes langs de dijk
maar, schrijft Thijsse:
''t Is een aardig visschersdorp, de
huisjes en de haven, de werven, de taanderijen en de pakhuizen zijn
even schilderachtig als in Volendam, maar de bevolking legt zich niet
toe op het dragen van een opzichtig costuum. Zoo komt het dan, dat je
hier nooit een Amerikaan en zelden een Amsterdammer te zien krijgt'
Tegenwoordig hoort het bij de gemeente
Amsterdam, dus hoewel er nog steeds niet heel veel toerisme is, zijn
de bewoners die je ziet, administratief bekeken, allemaal
Amsterdammers.
We parkeren bij het hotel, om een paar
foto's te maken en even de benen te strekken.
NB: Dit verhaal is geschreven in 2017, voor het verenigingsblad van Artishock in Soest. De situatie ter plaatse kan inmiddels veranderd zijn.
Tekening: Gerard Kuit
Foto's: Jan de Stripman
Foto's: Jan de Stripman
Bronnen: Monumenten In Nederland - Noord-Holland 2006; Jac.P.Thijsse –
Langs de Zuiderzee 1915; Google maps; Wikipedia en andere websites
3 opmerkingen:
Het boek: Veertien dagen op een ijsschots, van S. Abramsz
Een recensie:
'Op 13 januari 1849 begaven drie mannen uit Durgerdam zich op weg om te gaan vissen. Het waren Klaas Bording en zijn zoons Klaas en Jaap. Het was begonnen te dooien, maar de Zuiderzee was nog helemaal dichtgevroren. De mannen hakten bijten in het ijs en lieten hun netten in het water zakken. Er kwam heel veel vis in de netten terecht!
Groot was de schrik toen de vissers merkten dat ze op een grote ijsschots ronddreven. De dooi had zich snel doorgezet. Er volgde een barre tocht van veertien dagen. Het weinige voedsel was spoedig opgegeten en de felle kou was ondraaglijk. Hoop en vrees wisselden elkaar af. Uiteindelijk verloren de drie mannen alle hoop op redding.
Een waar gebeurd verhaal.'
Het woonhuis van de familie Bording is overgebracht naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.
Had je bijna langs kunnen komen voor een kop thee en een boterham met pindakaas (wel aan de andere kant van Amsterdam, maar wel bij het IJ wat vroeger toch gewoon een deel van de Zuiderzee was). Meestal zie je ht Raadhuis zoals op de foto, wel eens aardig zo'n close-up (zo kijk ik er nooit naar).
@Unknown - In Vollenhove hebben we een monumentje gezien, ter nagedachtenis van dit verhaal. Het heeft ons verhaal niet gehaald...;o)
@martin - Wie weet komen we nog eens voorbij...;o)
Een reactie posten