vrijdag 14 december 2018

De Zuiderzee – 49 – Door de Noordoostpolder naar Vollenhove



Dr. L. van Egeraat was in de jaren '50 en '60 een bekende reisschrijver. Hij hield ook radiopraatjes, lezingen in het land en verscheen zo nu en dan op de TV. Hij publiceerde tientallen internationale reisgidsen, maar liet ook zijn licht schijnen over ons eigen land.




'De Zuiderzee was mooi', schrijft hij in een gidsje dat 'Het Onbekende Nederland' heet, maar over de Noordoostpolder is hij minder enthousiast. 'De bebouwing is vrij monotoon, de huizen zijn de een na de ander dezelfde van lijn en bouw, zelfs de scholen lijken alle op elkaar, het aantal kerken is groot, maar geen enkele van deze gebouwen imponeert... (…) De liniaal van hem die die de wegen door de Noordoostpolder trok, is helaas bijna nooit uitgegleden.'

Hij noemt het land kaal, met slechts hier en daar een plukje bos, dat voor de recreatie geen betekenis heeft. Inmiddels zijn de bomen wel wat gegroeid, maar de bebouwing is in de tussentijd niet veel charmanter geworden. Tenzij je erg houdt van woonwijken uit de jaren '60.

Voor stedenschoon moeten we terug naar het oude land, dus rijden we langs Ens en Kraggenburg, waar een wat groter plukje bos is aangeplant, over kaarsrechte wegen, naar Vollenhove, dat door van Egeraat een 'levend schilderij' genoemd wordt.

We steken de Zwolsevaart over, waar die uitkomt in een breder water, het Kadoelermeer. Aan de overkant ligt de oude Zuiderzeekust van Overijssel. De bossages langs de weg maken deel uit van het Waterloopbos, dat genoemd is naar het Waterloopkundig Laboratorium dat hier, tot 1996, gevestigd was. Ingenieurs uit Delft bouwden hier modellen, op grote schaal, van havens en zeearmen, om hun ontwerpen uit de testen.

Voor het plannen van de Deltawerken was het laboratorium van groot belang, maar na 1980 nam de computer en de virtuele werkelijkheid, de praktijkmodellen langzamerhand over. Het terrein werd in 2002 verkocht aan Natuurmonumenten, maar de restanten van de watermodellen zijn in het bos nog steeds te bekijken.

Even verderop rijden we de ophaalbrug over het Vollenhoverkanaal over. Aan de overkant zien we het oude stadje, met zijn haventje, kerk en opvallende stadhuis al liggen.



NB: Dit verhaal is geschreven in 2017, voor het verenigingsblad van Artishock in Soest. De situatie ter plaatse kan inmiddels veranderd zijn.



Tekening: Gerard Kuit

Bronnen: Dr. L. van Egeraat – Het Onbekende Nederland 196?; Jac.P.Thijsse – Langs de Zuiderzee 1915; Google maps; Wikipedia en andere websites

Een website met bijzonder veel informatie over Vollenhove, zijn geschiedenis en monumenten. www.henkvanheerde.nl/vollenhove





2 opmerkingen:

martin zei

Het mooiste van de NO-polder is er weer uitrijden.

Jan de Stripman zei

Dat is mooi gezegd ! Maar zo heel erg vond ik het niet. Bij mooi, zonnig weer is het er best te doen...;o)