We denken tegenwoordig dat we reuze
modern bezig zijn met onze windturbines en waterkrachtcentrales, maar
in feite is het een flinke stap terug in de tijd. De eerste industrie
in ons land werden voor het grootste deel aangedreven door de wind en
het water.
De Veluwe stond ooit vol met
watermolens, waar papier werd gemaakt, hout gezaagd en van alles en
nog wat werd vermalen. In de rest van het land kon je niet om je heen
kijken of je zag wel ergens een windmolen staan en onze schepen
voeren de hele wereld over, op windkracht.
Het is pas sinds de uitvinding van de
stoommachine en de grootschalige toepassing daarvan, in de 19e eeuw
dat, we verslaafd zijn aan fossiele brandstoffen. Daarvoor deden we
alles met duurzame, groene energie.
Watermolens komen we op onze toch langs
de kust van de Zuiderzee niet tegen, maar er staat nog wel, hier en
daar, een oude windmolen.
Ook in het dorpje Hulshorst. Maar eerst
passeren we het park waar vroeger de buitenplaats heeft gestaan, waar
het dorp naar genoemd is. Het huis is afgebroken, maar de bomen en de
vijver zijn er nog. Zo te zien is het privéterrein.
Op Wikipedia lees ik: 'Hulshorst heeft
een molen met de naam De Maagd en een eigen voetbalvereniging (VV
Hulshorst) en tennisvereniging (T.V. Hulshorst), verder heeft het
dorp een eigen ruitervereniging met manege.'
Die molen vinden we als we vanaf de
Zuiderzeestraatweg rechtsaf slaan en een klein stukje door een
woonwijk rijden. De Maagd, gebouwd in 1898, staat er netjes bij. Maar
wat mij vooral opvalt is de enorme wolk huiszwaluwen die er rond het
bouwwerk en de omringende huizen vliegt. Het is eind zomer, alle
jongen zullen groot zijn en dat is hier goed te zien. Bij tientallen
zwieren ze door het zwerk. Prachtig !
De Maagd blijkt een eigen website te
hebben: molenhulshorst.nl Daar zie ik dat er rond Sinterklaas
pepernotenmix wordt verkocht, om thuis zelf pepernoten van te bakken.
In de molenwinkel zijn ook diverse boordmixen te koop, uiteraard ter
plaatse gemalen. Als wij er zijn is die helaas gesloten.
Gerard en ik maken een paar foto's van
de molen, want daar was het ons uiteindelijk om te doen. Daarna
rijden we weer terug naar de straatweg. Onze volgende halte is
Putten, een wat groter dorp waar Hulshorst tegenwoordig,
administratief, ook onder valt...
NB: Dit verhaal is geschreven in 2015, voor het verenigingsblad van Artishock in Soest. De situatie ter plaatse kan inmiddels veranderd zijn.
Tekeningen: Gerard Kuit
Bronnen: Jac.P.Thijsse – Langs de Zuiderzee 1915; Monumenten
in Nederland - Gelderland 2000; Google maps, Wikipedia en andere websites.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten