We rijden de Meentweg, het verlengde
van de Wakkerendijk, af bijna tot aan het eind. Een wegwijzer wijst
naar de Theetuin, linksaf, richting A27. Rechtdoor wordt het wat
smaller en een bord geeft aan dat de weg uiteindelijk dood loopt.
We besluiten een stukje terug te gaan
en dan de polder in te rijden. Volgens de website van
Natuurmonumenten start er tegenover de Theetuin '...een wandelroute,
over deels onverharde wegen, door de Eempolder. De tocht gaat tot aan
het Eemmeer en de vogelhut die daar aan de kust staat.'
Het gaat verder over smalle weggetjes, langs
oude dijkjes, waarlangs een hele reeks van kleine meertjes, wielen en
waaien, aangeeft dat er hier in het verleden veel dijkdoorbraken zijn
geweest. De regen klettert ondertussen op het dak van de auto.
Uiteindelijk bereiken we jachthaven 't
Raboes, aan de monding van de Eem. Een wat modderig terreintje, met
bootjes op aanhangers. Er wordt gebouwd aan een nieuw, wit,
havengebouw. Gerard stapt uit voor een paar foto's. De Zuiderzee ligt
vlak om te hoek, maar net buiten zicht.
Na een paar bochten, over de dijk langs
de Eem, komen we bij de veerpontje. Aan de overkant ligt Eemdijk,
maar om daar te komen moeten we terug naar de Wakkerendijk en wat
verderop weer linksaf de polder in. Het pontje vaart niet op zondag.
We maken de omweg, zoveel mogelijk
langs de rivier. We komen zo langs het Ocriet-eiland, ontstaan na het
afsnijden van een bocht in de Eem, in de jaren '80. Het is genoemd
naar de fabriek die er al eerder stond en waar aanrechtbladen,
lavetten en wastafels gemaakt werden van geel, kunstmatig, graniet.
Op het hoogtepunt werkten er ruim 400 man, de fabriek ging
uiteindelijk in 2008 failliet.
Een klein stukje verder ligt Eembrugge.
Niet meer dan een schilderachtige handvol huisjes en boerderijen
langs de rivier. We steken de brug over en rijden dan direct weer
links af, langs het water, naar Eemdijk. Het weer klaart wat op en we
hebben een prachtig uitzicht over de polder en de kleine meertjes met
watervogels en steltlopers. Ik zie er voor het eerst in jaren weer
een paar grutto's.
Even later staan we weer bij de pont,
maar nu aan de overkant, in Eemdijk. Er stopt een auto terwijl wij
foto's staan te nemen. De bestuurder vraagt of we weten waar de
jachthaven van Eemnes is. We vragen of hij misschien 't Raboes
bedoelt, waar we eerder die ochtend waren. Hij weet het niet.
Wij wijzen hem maar terug naar
Eembrugge. De pont vaart niet op zondag, dus hij zal in ieder geval
daar de Eem over moeten. Later kom ik er achter dat er vlak buiten
Eembrugge, tegenover het Ocrieteiland, een café is dat 'De haven van
Eemnes' heet. Als hij daar moest zijn hebben we hem er in ieder geval
langs gestuurd...
Ps: Inmiddels is de Eem en directe
omgeving ten prooi gevallen aan een dijkverzwaring. Ik schreef daar
in 2014 een verhaal over op mijn andere blog. Sindsdien durf ik er
niet meer te gaan kijken...
Ps 2: Dit is het 100ste bericht op dit blog. Iedereen tot zover hartelijk dank voor de aandacht en reacties...
NB: Dit verhaal is geschreven in 2012, voor het verenigingsblad van de Artishock in Soest. De situatie ter plaatse kan inmiddels veranderd zijn.
Tekening: Gerard Kuit , foto's Jan de Stripman
Bronnen: Jacobus Craandijk – Wandelingen door Nederland 1879; Prof. J.A. De Rijk e.a. – Wandelingen door Gooi- en Eemland 1905; Jac.P.Thijsse – Langs de Zuiderzee 1915; Monumenten
in Nederland - Noord-Holland 2006 ; Google maps en
Wikipedia.
Mooi oude foto's en veel historische wetenswaardigheden op de website van de Historische Kring Eemnes
Zie verder: www.dehavenvaneemnes.nl
Zie verder: www.dehavenvaneemnes.nl
Website jachthaven 't Raboes
Op de website van Natuurmonumenten is
een gedeelte over Eemland
Voor de vogelliefhebbers is de websitevan Vogelwerkgroep het Gooi en Omstreken interessant.
Info over het Ocriet-eiland
1 opmerking:
Bekend terrein. Die theethuin met zijn rare trouwlocatie. De wegen die je laten gaan naar een eindpunt en niet verder, maar terug. De vele weidevogels in het voorjaar. Fijn gebied.
Een reactie posten