Met tekenaar Gerard Kuit aan het stuur vervolgen we, op een wisselvallige zondagochtend in augustus, onze autorit langs de Vecht. Het weer slaat bijna elk kwartier om, van zonneschijn naar regenbui en weer terug. Maar we hebben regenkleding meegenomen en een goed humeur.
We rijden naar Utrecht-Overvecht en zoeken zo snel mogelijk de rivier op, richting Oud Zuilen. Eerst komen we langs flatblokken, met een enkel oud huis er tussen. Cafe het Vechtse park, bijvoorbeeld en verderop een herenhuis met terras aan het water.
We gaan langs het kasteel, het kerkje en de ophaalbrug, de dorpsstraat van Oud Zuilen in. Hier wisselen oudere huisjes en redelijk smaakvolle nieuwbouw elkaar af. Voorbij het dorp rennen joggers langs de rivier. In een boom, waarvan de takken over het water hangen, zien we een paar eenden zitten.
Een stukje verder ligt de salonboot, 'MS de Tijd', langs de wal. Dit schip heb ik naderhand niet op internet kunnen vinden, maar voor de liefhebbers zijn er salonboten genoeg te huur. Bijvoorbeeld de Belle van Zuylen, met ruimte voor 30 personen. Voor twee uur betaal je 525 euro, exclusief bediening, want onderweg kun je een high tea gebruiken of een borrel met hapjes.*)
We parkeren de auto bij een smal zijweggetje dat naar twee molens voert. '…een houten standermolen en zoo'n dikkerd met een groot rieten dak, ' schrijft Jac. P. Thijsse, in het Verkade-album 'De Vecht' uit 1915. Dominee Craandijk noemt de molens niet, hoewel ze er al wel stonden toen hij hier, 25 jaar eerder, voorbij wandelde. Misschien zag hij deze functionele bouwsels niet als bezienswaardig, maar alleen als nuttig.
De houten molen, een wipwatermolen volgens mijn monumentengids, heet de Buitenwegse molen en is in 1830 gebouwd om de polder Buitenweg te bemalen. Zijn grotere overbuurman is een met riet gedekte, achtkantige bovenkruier uit 1753, die de Westbroekse molen heet, naar het waterschap waarvoor hij tot 1946 water uit de polder maalde. Ze staan elk aan hun eigen molengang, een smal watertje dat naar de Vecht afvoert. Ertussenin staat een klein gebouwtje dat vermoedelijk een modern, elektrisch gemaal herbergt. Op de top van de bovenste wiek zit bij alle twee de molens een aalscholver.
We proberen foto's te maken, maar Gerard komt tot de ontdekking dat zijn toestel stuk is. Gelukkig heb ik mijn digitale cameraatje bij me. Groene weiden, de zon die schijnt tussen dreigende wolken, het is een schilderachtig plaatje.
Op de hoek van het weggetje naar de molens staat een witgeverfde boerderij, met een lage schuur erachter. Als we die passeren valt ons ineens op dat de deur, die toegang lijkt te geven tot het gebouwtje, niet echt is maar op de muur geschilderd. Het venster ernaast, met twee dichtgeslagen luiken ervoor, is wel echt en om het effect te verhogen heeft men op de nepdeur een echte knop gemonteerd. Humor langs de Vecht !
Het begint weer te spetteren dus we stappen weer in de auto. De Vecht maakt tussen Zuilen en Maarssen een grote S-bocht. Zo zelfs dat je na enige tijd aan je linkerhand Zuilen weer zou moeten kunnen zien liggen. '…met eenige verbazing herkennen we ons geliefd Zuilen…', schrijft Thijsse, maar hoewel ik erg zit op te letten, zie ik geen bebouwing tussen de bomen. Misschien zijn die in de tussentijd gewoon te dicht en te hoog opgegroeid.
We rijden onder het viaduct door van de N230, die Groenekan en Maarssen met elkaar verbindt, passeren kantoorgebouwen en fabrieken, een verkeersdrempel, een voetbalveld en wat nieuwbouwwoningen. De buitenwijken van Maarssen '…een mengelmoesje van oud en nieuw', schrijft Thijsse, 'een fabriek, druk in werking, een ander die te huur staat, een vervallen oud werfje, een coquet theehuisje…'.
Een jonge meerkoet scharrelt langs de oever bij het hek van de buitenplaats Vechtenstein. Het huis zelf lijkt me niet al te oud, Craandijk noemt het in 1875 '…het nieuwe, vrolijke Vechtenstein…', maar er stonden ook toen al een paar mooie oude bomen.
Bij de brug steken we de Vecht over, eigenlijk willen we rechtsaf, de rivier volgen, maar eenrichtingsverkeer dwingt ons eerst naar links. Een beetje per ongeluk belanden we zo bij de oude kerk van Maarssen, waar we de auto parkeren. De regen is weer even opgehouden, dus stappen we uit voor een foto.
*) Dit verhaal verscheen in 2005 in de Artishockberichten, verenigingsblad van culturele vereniging Artishock in Soest. Omstandigheden kunnen inmiddels veranderd zijn.
Tekening: Gerard Kuit
Foto's: Jan de Stripman
Bronnen: J. Craandijk - Wandelingen door Nederland 1890; Jac. P. Thijsse - de Vecht 1915; ENSIE Lexicon 1952; Atlas van de Nederlandse kastelen 1980; Monumenten in Nederland 1996; Handboek Natuurmonumenten 1996.
Wikipedia over Maarssen
Website van de Gemeente Maarssen
Zie Rederij Belle voor salonboten op de Vecht
7 opmerkingen:
Gefopt met een trompe l'oeil !!
@kuijfjesimon - Je maakt de gekste dingen mee, langs de Vecht...;o)
gelezen , met plezier. btw:in het woud van mogelijkheden moet ik wel heel hard zoeken om alles wat ik wil volgen, ook daarwerkelijk te kunnen volgen
sprakeloos
graag gelezen; je hoeft niet echt ver te gaan om veel te zien (wipwatermolen is een mooi woord en dat frans van Kuije zal ik maar niet vertalen met :'een lui oog' ;(.......)
@sprakeloos - Ja, bloggen is niet langer iets dat je er even bij kunt doen. Het is een dagtaak...;o)
@cor - Nee, volgens mij is het een 'vuiltje in je oog'...;o)
Mooi, dat volgen van details....
Een reactie posten